Wiele osób szukających wsparcia u specjalistów zdrowia psychicznego zastanawia się jaką formę pomocy wybrać. Skorzystać z poradnictwa psychologicznego czy z psychoterapii? Są to zbliżone formy pracy czy odmienne? Jaki jest cel tych metod? Która forma pomocy będzie odpowiednia dla mnie? Zapraszam do krótkiego artykułu wyjaśniającego te kwestie. Poradnictwo psychologiczne i psychoterapia to dwie odmienne formy pomocy specjalistycznej. Psychoterapia jest leczeniem zaburzeń psychicznych stosowanym przez psychoterapeutów. Skierowane jest one do osób doświadczających: zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych, zaburzeń osobowości, zaburzeń psychotycznych. Psychoterapia zajmuje się także leczeniem uzależnień. Zalecana jest także osobom, u których rozpoznano chorobę. Psychoterapia ma za zadanie usunąć jej przyczyny i objawy. Jej celem jest modyfikacja zachowań, sposobu myślenia i emocji u osoby zaburzonej. Jest świadomym, zamierzonym i głębokim procesem. Poradnictwo psychologiczne jest najczęściej stosowaną formą pomocy stosowaną przez psychologów. Jest ona zalecana osobom zdrowym, które przeżywają problemy życiowe, kryzysy. Pomaga klientowi poradzić sobie z problemami, które powodują emocjonalne cierpienie. Poradnictwo psychologiczne wspomaga rozwój pojedynczych osób, rodzin i grup. Ma za zadanie pomóc osobom w trudnej sytuacji utrzymać zdrowie i dobrostan psychiczny. Kształtuje u klientów umiejętność komunikacji, zdolność radzenia sobie z trudnymi sytuacjami; wzmacnia samoocenę osób zgłaszających się. Głównym zadaniem poradnictwa jest uaktywnienie mocnych stron osoby, aby poradziła sobie z trudną sytuacją. Poradnictwo pomaga odzyskać równowagę emocjonalną, wiarę w możliwość zmiany swojej sytuacji życiowej. Poradnictwo wspomaga w odzyskiwaniu umiejętności korzystania ze wsparcia najbliższego otoczenia. Uczy adekwatnego zaspokajania swoich potrzeb.

• Pierwszym etapem poradnictwa psychologicznego jest uwolnienie się od napięć. Klient ma możliwość wyrazić swoje emocje w obecności psychologa. Trudne emocje są wynikiem konkretnych sytuacji życiowych, mają swoje realne źródło. Inaczej jest w procesie psychoterapii, tam osoba zaburzona także uwalnia się od napięć, ale nie są one wynikiem aktualnej, trudnej sytuacji życiowej, lecz wynikają z patologicznych przekonań, nawyków, zaburzonych struktur osobowości.
• Kolejny krokiem poradnictwa psychologicznego jest zdiagnozowanie problemu powodującego trudności, diagnozuje się także okoliczności podtrzymujące ten problem. W psychoterapii natomiast pracuje się nad wglądem – nad wejściem w nieuświadomione przekonania, uczucia, pragnienia, mity, przekazy rodzinne.
• Następnie zarówno w zakresie poradnictwa psychologicznego i psychoterapii są podejmowane nowe zachowania, których celem jest rozstrzygnięcie doświadczanych problemów. W psychoterapii etap ten nazywany jest etapem działania. W poradnictwie jest to etap poszukiwania nowych strategii rozwiązywania problemów i wypracowywanie metod działania.

Poradnictwo psychologiczne prowadzone jest przez psychologa – osobę, która ukończyła jednolite 5-letnie studia magisterskie na kierunku psychologia. Psychoterapię prowadzi natomiast psychoterapeuta, czyli osoba, która po studiach magisterskich (psychologicznych, pedagogicznych, lekarskich lub innych) zrealizowała całościowe 4-letnie szkolenie psychoterapeutyczne w wybranym nurcie. Podsumowując, psychoterapia i poradnictwo psychologiczne stanowią odmienne formy pracy specjalistycznej. Poradnictwo proponowane jest osobom zdrowym w celu uruchomienia ich potencjału, psychoterapia natomiast rekomendowana jest osobom zmagającym się z problemami psychicznymi w celu leczenia ich zaburzeń. Nie musisz wiedzieć   Obie formy mają jednak jeden wspólny cel: pomoc osobie zgłaszającej się.   Bibliografia: Czabała, J. C. (2016). Poradnictwo psychologiczne a psychoterapia. Roczniki Psychologiczne, 19(3), 519-533.